|
...Kader sürdü ömrüme asırlık güzü,
Ürkek kuş gibi değdim mermiye,
An kıyamete düştü,
Zaman yetmedi sızımı dindirmeye.../
Hır gür zamanlarım önümde duruyor şerha şerha,
Çoktandır kan revan bu sevda uçurumlarımda...
Yanacak yanım kalmadı artık
Ah! Bu veda kaçıncı ölüm soluklarımda?
Bilemedin! Hasretin avazında sana ağladım ben,
Hep seni sayıkladım hasretinle tutuşmuş yüreğimde
Yağmalanmış düşlerimin telaşlı mateminde
Nabızlarca sen attım...
Bakma öyle, bakma!
Seni sevdim ben,
Çok sevdim!
Daha kaç Eylül sığar ki ömrüme.
Hangi dağın ardında atamadığım çığlıklarım?
Bak avuçlarımda yaralı bir mahşer saklı!
Paslı hançer ucunda titriyor zamanlarım
Faili meçhullerde hep adım yazılı.
Acırken yalnızlığa geçirdiğim tırnaklarım,
Dilimde adının kekremsiliği,
Yerini yadırgamıyor artık yaralarım,
Sevmedim dudaklarıma bulaşan bu uçuk rengi
Hangi mevsim ellerinden tutar ziyan zebil gençliğimin,
Yorgun bir bekleyiş ılıntısında sessizce kayboldum...
Çocuktum bende,
Gençtim!
Hırçın masallarda kanatsız kaldı kelebeklerim.
Saçlarıma her Eylül’le aklar düştü,
O alışılmış vedaya gün saydı takvimim,
Eksilen her yaprakla yerinden koptu yüreğim.
Susma artık!
Yeri göğü kucaklasana yine ilk günkü gibi,
Susma! Kabul olur sevdaların gecikmiş tövbeleri,
Yüreğinin aralığında nicedir saklı kaldım,
Hadi sobelesene!
Öpsene yüreğimi!
|
